وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن می گوید ایران برای شروع مجدد توافق هسته ای باید پیش قدم شود، در حالی که ایران می گوید ابتدا آمریکا باید تحریم ها را بر دارد. نکته ای که باید در نظر گرفته شود این است که تقریباً برای همه جمهوری خواهان و برخی از دموکرات ها، برجام به عنوان یک معامله بد تلقی می شد و همچنان هم همینطور است. چندین موضع مشکل ساز در متن وجود دارد، و بسیاری، ماده انقضاء (sunset clause) را در متن برجام نمی پسندند. با توجه به اینکه بلینکن به تازگی وزیر امور خارجه شده است، وی این امتیاز را دارد که با دید تازه ای با این مسئله روبرو شود، بنابراین نسبت به آنچه سلف خود اعمال کرده است، بیش از حد احساس محدودیت نخواهد کرد. ناگفته نماند که، بسیاری از آمریکایی ها متوجه میزان بحث و اختلاف با ایران درباره برجام نیستند، بنابراین، اگر توافق جدیدی در شرف ایجاد باشد، هر دو طرف خواهان ضمانت های بیشتر هستند.
مسلماً دولت ترامپ با سیاست «فشار حداکثری» موفقیت هایی کسب کرد. گرچه تشخیص اینکه دقیقاً چه عواملی منجر به ركود اقتصادی ایران در سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شد، کار ساده ای نیست، اما برخی شواهد نشان می دهد كه این رکود اقتصادی بر پایه تحریم ها استوار است. مطمئناً کووید-۱۹ دارای معیارهای پیچیده ای برای ارزیابی بازده اقتصادی است و همچنین «فشار حداکثری» منجر به اصلاحات گسترده در سیستم سیاسی ایران نشد (حداقل از دید غرب اینطور است). دولت بایدن می تواند از موضوع تحریم ها برای تحقق یک برجام بهتر استفاده کند.
با این وجود، یک سوال مهم در اینجا وجود دارد که: «از آنجا که برخی طرف های غربی توافق هسته ای، علی رغم این واقعیت که تهران به وضوح اعلام کرده است که مذاکرات بر سر قابلیت های دفاعی و بازدارندگی متعارف خود را نمی پذیرد، در مورد محدود کردن توانایی موشکی ایران صحبت می کنند، آیا برجام مجدداً قابل مذاکره است؟» حس من می گوید که پاسخ منفی است. شاید یافتن نقاط مشترک کافی برای یک معامله جدید بسیار دشوار باشد. بسیاری از ایرانیان از لغو اعتبارنامه ایالات متحده و بعد خروج از برجام ناراضی هستند و بسیاری از افراد در ایالات متحده نگران چندین مفاد در این توافق هستند. سایر اعضای۱+۵ احتمالاً به حمایت از برجام ادامه می دهند، بنابراین ممکن است برخی از مفاد توافق نامه دوباره به راه بیافتد، اما من مطمئن نیستم که در این باره سیاستی وجود داشته باشد. اگر چه موضوع خوشایند این است که از آنجا که شروع جدید معاهده با روسیه به مدت پنج سال تمدید شد، ممکن است در مسائل هسته ای حرکت و تحولاتی ایجاد شود.
کشورهایی مانند عربستان سعودی و اسرائیل سعی می کنند مانع احیای برجام شوند یا حداقل آن را دشوارتر کنند. من فکر می کنم آنها احتمالاً می توانند در دولت بایدن به اهداف خود برسند. بایدن به تازگی سعی کرده مناسباتش را به خصوص با فلسطینی ها تغییر دهد. از آنجا که عربستان سعودی و اسرائیل دو متحد قدیمی ایالات متحده هستند، بنابراین او باید نارضایتی هر دو دولت را با دقت در نظر بگیرد.
برخی از محققان استدلال می کنند که ایالات متحده و اسرائیل توافق خواهند کرد که آسیای غربی را به منطقه ای بدون سلاح هسته ای (NWFZ) تبدیل کنند، اما من چنین فکر نمی کنم. سیاست عدم افشای اسرائیل در مورد سلاح های هسته ای به دهه ۱۹۶۰ برمی گردد. من هیچ تغییری در این سیاست پیش بینی نمی کنم. مطمئناً، اگر یکی از این افراد یائیر لاپید، بنی گانتس، گیدئون موشه سائر یا نفتالی بنت نخست وزیر بعدی اسرائیل در انتخابات ماه مارس شود، همه سیاست ها بررسی می شود، اما من هیچ تغییر عمده ای در مورد سلاح های هسته ای و سیاست های امنیتی نمی بینم .
به طور کلی، بایدن در مقام های کلیدی تیم دیپلماتیک خود، به ویژه وزیر امور خارجه، آنتونی بلینکن، به دنبال میانه روهای سیاسی بوده است. این یک تاکتیک بسیار جالب توجه است زیرا اکنون که بسیاری از جمهوری خواهان به انتقاد از دولت بایدن می پردازند، وی نمی خواهد در مورد مسائل سیاست خارجی به عنوان فردی ساده لوح جلوه کند. بعید به نظر می رسد که دولت بایدن بسیار “جنگ طلبانه” باشد، اما من همچنین انتظار ندارم که یک رویکرد بیش از حد “صلح طلبانه” داشته باشد. در مجموع، سیاست خارجی بایدن احتمالاً کمی نرم تر از ترامپ خواهد بود، اما نه خیلی زیاد.