ترور فخری زاده به احتمال زیاد توسط یک سرویس اطلاعاتی متخاصم با استفاده از تاکتیک های تروریستی اجرا شده است. با توجه به جنگ اطلاعاتی که در گذشته علیه او و برنامه انرژی هسته ای ایران به کار گرفته شد، تعجب آور نیست که او مورد هدف قرار گیرد. شهادت وی، به تلاش های کشور در جهت پیشبرد حق محفوظ خود در سازمان ملل متّحد، برای توسعه صلح آمیز انرژی هسته ای، ضربه ای وارد می کند، اما این کشور قادر خواهد بود که به حالت مساعد اولیه خود بازگردد، زیرا واضح است که او تنها دانشمند هسته ای این کشور نبوده است، اگر چه طبق گزارشات، او نقش بسیار مهمی در این زمینه ایفا کرده است.
قطعاً چنین به نظر می رسد که “اسرائیل” مسئول این حمله تروریستی بوده است. ماهیّت صهیونیستی، از برنامه صلح آمیز انرژی هسته ای ایران می هراسد. صهیونیستها دارای قدرت اطلاعات منطقه ای، برای ترور دشمنان خود هستند. این اولین بار نیست که به کشتن دانشمندان ایرانی متهم می شوند، بنابراین پیشینه ای واضح از عملکردهایی موجود است که با قاطعیّت نشان می دهد این بار نیز اسرائیل مسئول بوده است.
آنچه جامعه بین المللی باید انجام دهد و آنچه در نهایت به انجام می رساند، احتمالاً دو چیز کاملاً متفاوت خواهد بود. در یک دنیای بی نقص، همه افراد این حمله تروریستی را محکوم می کنند، اما در واقعیت، آنها احتمالاً این کار را نخواهند کرد. اتحادیه اروپا از جمله مدّعیان بین المللی است که به نظر می رسد جنگ اطلاعاتی که توسط ایالات متحده، “اسرائیل” و شورای همکاری خلیج فارس علیه برنامه انرژی هسته ای ایران به کار گرفته شده را باور دارد. این بدان معنا نیست که آنها از ترور فخری زاده حمایت می کنند، اما ممکن است که این اتفاق را آنچنان بد تلقّی نکنند. به دلیل قدرت نرم، آنها نمی توانند صریحاً این عقیده را ابراز کنند، اما به گفته خودشان، صدای عملکردها بلندتر از کلمات است و ضعف در محکومیت مستقیم “اسرائیل” در چنین جنایتی، بیانگر چیزهای زیادی راجع به اینکه این اتّحادیه، در چه جاهایی همدردی های واقعی خود را ابراز می کند، است.
ایران می تواند به صورت برابر، نابرابر و/ یا دیپلماتیک پاسخ دهد. سناریوی اول، شامل ترور یکی از دانشمندان هسته ای دشمنان آن است، مورد دوم می تواند شامل هدف قرار دادن منافع دشمنان خود به روش های دیگر باشد، در حالی که سناریوی سوم مربوط به افزایش آگاهی جهانی در مورد این جنایت و استانداردهای دوگانه جامعه بین المللی است. ذکر این نکته مهم است که در ماجرای تروریستی سر بریدن یک معلم فرانسوی در ماه اکتبر، محکومیت جهانی را فارغ از هرقاعده ای به دنبال داشت. علیرغم اینکه قربانی در عملی غیراخلاقی کاریکاتورهای توهین آمیزی را از پیامبر اسلام (ص) به بهانه ی “آزادی بیان” به اشتراک گذاشته بود.
هیچ یک از عوامل بین المللی مسئول، قربانی را مقصر ندانست، اگر چه برخی، از انتخاب سرنوشت ساز او انتقاد کردند. همین استاندارد باید در مورد فخری زاده نیز اعمال شود. برخلاف معلم مدرسه فرانسوی، فخری زاده قبل از کشته شدن، در هیچ فعالیت غیر اخلاقی شرکت نکرده بود. وی دانشمندی محترم بود و قربانی تکنیک های تروریستی سرویس اطلاعاتی متخاصم شد، اما تعداد اندکی آنچه را که برای او اتفاق افتاده است محکوم می کنند. بنابراین خوب است که ایران به عنوان بخشی از استراتژی قدرت نرم خود به این موضوع توجه کند. همه قربانیان تروریسم برابر هستند و نباید هیچ استاندارد دوگانه ای از همدردی، به دلیل قومیت، ملیت، دین و/ یا شرایط مرگ آنها وجود داشته باشد.