سردار قاسم سلیمانی مظهر شخصیت ایرانی و ملت ایران بود و همیشه خواهد ماند. او تجلّی شجاعت، مقاومت، پشتکار و نهایت شکوه بود. زندگی او از هر نظر در تضاد با فساد سیاسی و اقتصادی آشکار در نظام رو به زوال آمریکا بود. سرانجام در اقدامی پست و ناجوانمردانه در تلاش برای ایجاد حمله ای سنگین علیه ایران، توسط ترامپ و پمپئو – دو قاتل متکبر و خبیث – ترور شد.
اما آنها موفق نشدند؛ تمام آنچه آنها انجام دادند این است كه عشق مردم ایران به ژنرال خود را تعمیق بخشند. تعداد فوق العاده بیست تا بیست و پنج میلیون نفری در مراسم تشییع جنازه وی شرکت کردند. وسعت گسترده این مراسم (که از زمان تشییع جنازه بنیانگذار انقلاب، امام خمینی (ره) تاکنون مراسمی به این وسعت برگزار نشده بود) بیانگر نه تنها عظمت سردار سلیمانی بلکه همبستگی و اهداف اخلاقی و سیاسی جامعه ای است که او در آن رشد یافته است.
قاسم سلیمانی در صدد ایجاد هیچ تهدید قریب الوقوع نظامی نبود. او درگیر یک مأموریت سیاسی بود. اما، آمریکایی ها با نقض قوانین بین الملل و بدون هیچ فهم و شعور اخلاقی، او را کشتند. ننگ بر آمریکا!
علاوه بر این، ترامپ و پمپئو با استکبار معمول کوته بینانه و هوس بازانه خود، یک غول نحس و زننده ای -غول پهپاد ویرانگر – را رها کردند. واقعیت تلخ این است که در ترور قاسم سلیمانی اولین بار است که یک پهپاد ویرانگر، یک مقام ارشد دولت خارجی را در خاک کشور سوم، مورد هدف قرار می دهد. این حمله نظامی با تایید و توافق دولت عراق صورت نگرفته است. پهپادهای نظامی اکنون به تعداد گسترده ای در اختیار هستند و بنابراین از این به بعد، بسیاری دیگر در معرض خطر قرار دارند.
اما – ممکن است پرسیده شود – مطمئناً آمریکایی ها نمی توانند آنقدرها هم احمق باشند، می توانند؟ مگر نه این است که آمریکایی هایی همچون ترامپ و پمپئو افرادی صلح طلب هستند؟ اما نه آنها اینطور نیستند! آنها در حال تلاش برای اجرای سیاست های خبیثانه خود هستند و دلیل این امر آن است که دولت اسلامی عراق و شام (داعش) (ISIL) قتل قاسم سلیمانی را به عنوان “مداخله ای الهی” تحسین کرد. آری داعشی ها که سر می برند و گردن می زنند، می دانند که آمریکایی ها کنارشان هستند!
آیا ترامپ و پمپئو غیر از تلاش برای تضعیف ایران و حمایت از داعشی ها، انگیزه دیگری برای اقدام ناجوانمردانه خود داشتند؟ اتفاقی که اخیراً رخ داد بیانگر انگیزه ای دیگر برای اقدامات آمریکا است. در اوایل ماه دسامبر، آمریکایی ها دانشگاه بین المللی المصطفی ایران را تحریم کردند. این چنین دانشگاههایی از اساس سازمان های فکری هستند که نمایانگر اندیشه ها، دانش ها و اعتقادات می باشند: به طور مختصر، آنها تهدیدهای نظامی به حساب نمی آیند.
بنابراین چه چیزی در دنیای دانشگاه، ترامپ و پمپئو را نگران می کند؟ اینطور نیست که هر یک از این دو را بتوان به عنوان انسان های خردمند توصیف کرد – قاتلان بی احساس احمق بیشتر درخور وصف این دو هستند ….. اما حتی قاتلان نیز می توانند نسبت به مواردی که ممکن است تغییر مثبت ایجاد کنند، حساس باشند و با ترور سردار سلیمانی، آمریکایی ها درصدد بودند تا به مبارزه طلبی های بلند مدت علیه سلطه جویی استکباری خود پایان دهند. بنابراین امروزه در دانشگاه ها، حوزه های علمیه و سایر موسسات ایران، یک تفکر جدیدی در حال ظهور است که روزی با روشی صلح آمیز و توافقی، به خشم و شرارت ترامپ و پمپئو و امثالهم پایان می بخشد؛ افرادی که تاریخ آنها را بخاطر ماهیت پستشان رسوا خواهد کرد.
اروپایی ها چطور؟ آنها کجا ایستاده اند؟ افسوس، همانطور که اروپایی ها جرأت ایستادگی در برابر نقض توافق هسته ای برجام توسط ترامپ را نداشتند، جرأت اعتراض به ترور یک مرد، قاسم سلیمانی که بیش از هر کس دیگری علیه داعش و قاتلان تکفیری جنگید را نیز نداشتند. در واقع دومنیک راب، وزیر امور خارجه انگلستان، با اعلام اینکه این ترور “دفاع از خود” بوده است، وفادارانه از آن حمایت کرد.
با این حال در اعلامیه راب، واقعاً جای هیچ تعجبی نیست. قاسم سلیمانی اصالتاً به عنوان یک مبارز مدبّر و شجاع و سپس یک فرمانده کاریزماتیک در جنگ ۱۹۸۰-۱۹۸۸ علیه صدام حسین شهرت داشت. و چه کسی از صدام حسین حمایت کرد؟ چه کسی اسلحه، بودجه و همچنین مواد شیمیایی گاز سمی را تأمین کرد؟ آمریکایی ها و سعودی ها که وفادارانه مورد حمایت اروپایی ها بودند! آمریکایی ها و اروپایی ها در درون خود، البته نه در درون، بلکه کاملاً آشکارا از آنچه ایران بخاطرش مقاومت می کند بویژه استقلال، در همه اشکال ملی، اجتماعی، سیاسی، مذهبی، فرهنگی، و اقتصادی متنفّر هستند. آنها از آن متنفرند و بنابراین با خواری و ذلّت، سرانجام اقدامی بزدلانه را توجیه می کنند.
آینده چه می شود؟ آیا از بایدن و هریس انتظار بهتری می رود؟ در این مورد هم نشانه های خوبی وجود ندارد. بایدن و هریس خادم صهیونیست ها هستند و حتی خوش بینانه ترین دیدگاه در مورد سیاست آنها، تداوم در استکبار و قلدری آمریکایی ها را نشان می دهد. بنابراین، آنها بدون پرداخت سر سوزنی غرامت برای بسیاری از مرگهای ناشی از تحریم ها و میلیاردها دلار خسارت اقتصادی، می گویند كه قصد دارند درباره بازگشت به توافقنامه برجام مذاکره كنند. به طور خلاصه، آنها از خسارات وارده چشم پوشی می کنند و بی شک در آینده ادعا می كنند كه هرگز خسارتی اتفاق نیافتاده است یا اینکه “به قیمتش می ارزد” (همانطور كه مادلین آلبرایت در مورد مرگ نیم میلیون كودك عراقی اظهار کرد). روش آمریکایی چنین است.
گفته شد، اگر بایدن و هریس واقعاً خواهان شروع مجدد هستند، این فرصت وجود دارد اگرچه احتمال وقوع آن بسیار ناچیز است. این شانس بسیار کم است زیرا آمریکا در دوستی با رژیم های وحشی، قرون وسطایی و شکنجه گر ضد دموکراتیک مانند عربستان سعودی وهابی و خلفای قاتل بحرینی محصور شده است. بله، ایالات متحده به جای حمایت از دموکراسی در منطقه غرب آسیا، تمایل دارد که آن را سرکوب کند و این کار را به دستور صهیونیسمی که خواهان نابودی همه ی جنبش های دموکراتیک آسیای غربی است، انجام می دهد.
همانطور که زمان بزرگداشت یاد و خاطره قاسم سلیمانی فرا رسیده است، ما عهد می بندیم که عزت ملی و فرهنگی را پاس داریم و قول می دهیم تفکر جدیدی را خلق کنیم که روزی جهانی بهتر و صلح آمیز تر ایجاد خواهد کرد.