انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ یک رویداد بزرگ سیاسی، فرهنگی و ملی مذهبی بود. این انقلاب نشان داد که (متمایز با سرمایه داری غربی و کمونیسم) راه سوم پیشرفته ای وجود دارد و آمریکایی ها و امپریالیسم غربی را از سرزمین خود بیرون انداخت.
این انقلاب با تحمیل شهرک سازی استعماری در سرزمین های دیگران مخالف بوده و هست، به بیان دیگر به طور ویژه با موجودیت اسرائیل نژادپرست که امروزه تحت حمایت ایالات متحده به سرعت در حال گسترش است، مخالف می باشد. ایران به عنوان رهبر مخالف با گسترش اسرائیل، محکم ایستاده است. بالاخره روزی استکبار بی حد و حصر اسرائیل، منجر به نابودی آن خواهد شد.
از آنجا که صهیونیسم افراطی در مراکز سیاسی غرب (به ویژه ایالات متحده آمریکا) سرایت کرده است و در عین حال سلطه جو های فاسد خاورمیانه (به عنوان مثال عربستان سعودی) می خواهند هر نوع نیروی دموکراتیک را در درون یا نزدیک مناطق خود سرکوب کنند، فقط ایران است که در حمایت آشکار سیاسی و دموکراتیک از مردم فلسطین ایستادگی می کند.
توافق عادی سازی روابط بین کشورهای عرب و اسرائیل نه یک روند بهنجار بلکه یک روند نا بهنجار است. این توافق برخلاف خواسته اکثر مردم و ناسازگار با فرهنگ بنیادی منطقه است و همچنین روند اصلی تاریخ را تحریف می کند.
جریان به اصطلاح عادی سازی نه تنها فقط درباره رژیم های خاصی که هنگام مواجهه با یک دشمن مشترک، با اسرائیل روابط تنگاتنگی ایجاد می کنند (اقدام خصمانه ی اکثریت قریب به اتفاق در منطقه) نیست بلکه برای پنهان کردن شکاف شدید طبقاتی بین فقر و غنا است و اینکه چگونه افزایش نرخ مواد غذایی (و تأثیرات مخرب آن بر مردم عادی) منجر به پایان رژیم ها خواهد شد. و همچنین این توافق، افزون بر کینه توزی علیه یک رژیم مستقر (اسرائیل) که مردم بومی را مورد ستم قرار می دهد و با خیال راحت به دیگران حمله می کند، می باشد.
اسرائیل و کشورهای عربی البته می کوشند تا اقداماتشان به دست فراموشی سپرده شود اما حافظه عربی و حتی بیشتر از آن حافظه اسلامی به راحتی صدها سال گذشته را بخاطر دارند. علاوه بر این، مسئله آزادی فلسطین و قدس در نهایت یک مسئله مذهبی است و به همین دلیل است که هرگز فراموش نخواهد شد.
توافق به اصطلاح عادی سازی را می توان به عنوان یک کنفرانس مخفیانه گروهی از رژیم های عرب، مستبد، قاتل، ضد دموکراتیک با هدف سرکوب مردم خود و وحشت زده از افزایش قدرت منطقه ای ایران دموکراتیک، تعمیم داد.
در غرب آسیا بین رژیم های استبدادی مستکبر (که از هر لحاظ توسط ایالات متحده آمریکا و انگلیس پشتیبانی می شوند) و جمعیت ستمدیده آنها درگیری های اساسی وجود دارد. از آنجا که رژیم ها توسط ملت خود مورد نفرت واقع شده اند، منطقه غرب آسیا اساساً بی ثبات است.
در سیاست اسرائیل و غرب مقابل فلسطینی ها، به ویژه غزه ای ها، سنگدلی و بی رحمی حد و مرزی ندارد. مثل همیشه ایالات متحده آمریکا و انگلیسی که تحت کنترل صهیونیست ها هستند به علاوه رسانه های تحت کنترل صهیونیست آنها، می توانند تضمین کنند که موارد توحش اسرائیل به طور گسترده فاش نشود. قدرت یک جانبه گرایی ( ایالات متحده با استفاده از نفوذ مالی خود به عنوان مثال) انفعال و بی ارادگی سازمان هایی را آشکار می کند که وظیفه آنها این است که فعال باشند.
نهادهای سیاسی غربی به ویژه رسانه های جریان اصلی صهیونیست هستند. حس طبیعی عدالت ایجاب می کند که اکثر مردم به طور غریزی احساس کنند فلسطینی ها مظلوم واقع شده اند، اما در عین حال سیاستمداران و روزنامه ها و تلویزیون اینطور القا می کنند که فلسطینی ها “تروریست” هستند. بنابراین در عمل، اسرائیل قادر به گسترش است.
به طور قطع تعداد سیاستمداران و مقامات اروپایی که می دانند اسرائیل موجودی است ظالم و نژادپرست که در سرزمین های دیگران گسترش یافته است، رو به افزایش است. با این حال، صهیونیست ها به هر کسی که با گسترش اسراییل مخالفت کند، برچسب “ضد یهود” می زنند، در نتیجه حقیقت سرکوب می شود.
به احتمال زیاد در دولت بایدن هیچ تغییر اساسی در سیاست ایالات متحده رخ نخواهد داد. ایالات متحده از صهیونیسم پیروی می کند و سیاست خارجی آن اساساً توسط اسرائیل کنترل می شود.
یکی از بزرگترین دروغهای بزرگ که رسانه های غربی تبلیغ می کنند این است که آنهایی که سر انسانها را قطع می کنند یا می برند شیعه هستند. اما در واقع آنها شیعه نیستند بلکه وهابی هستند. لازم به ذکر است که همه متحدان غرب در منطقه سنی می باشند.
با این حال، خبر خوب این است که رسانه های غربی درحال درک این موضوع می باشند که محور مقاومت واقعاً وجود دارد و از حداکثر حمایت قاطع برخوردار است و در نهایت در اهداف خود موفق خواهد شد.