کمپین های تحریم اقتصادی در فلسطین از الگوهای قدیمی تحریم پیروی می کند که به دلایل مختلف در سراسر جهان استفاده شده است. این رویکرد جدیدی برای خود فلسطینی ها نیست زیرا آنها از مدت ها پیش تحریم اقتصادی را به عنوان یک ابزار مقاومت مردمی که در طول مبارزه برای مقاومت در برابر استعمار انگلیس و برنامه های اشغالگری صهیونیست ها در دهه 1920 آغاز شد، پذیرفته اند.
کمپین های BDS با تشویق شرکت های بین المللی پیشرو به عدم سرمایه گذاری از اسرائیل ، ضررهای زیادی را به اقتصاد اسرائیل وارد کرده است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد ، کمپین های BDS تا حدودی مسئول کاهش 46 درصدی سرمایه گذاری خارجی مستقیم در اسرائیل در سال 2014 بوده است. موسسه RAND همچنین تخمین زده است که ادامه کمپین های تحریم BDS منجر به از دست دادن 1 تا 2 درصد از تولید داخلی اسرائیل ، خسارت 28 تا 56 میلیارد دلاری تخمین زده شده در 10 سال آینده است.
فلسطینی ها برای مطالعه و درک اشغالگر خود و برچیدن استراتژی های مختلف اشغال آن به زمان نیاز دارند. یکی از این استراتژی های اشغال حول “کنترل” روان مستعمره اشغالگر است تا بتواند تسلط خود را حفظ کرده و برتری را حفظ کند. این نکته توسط فرانتز فانون ، یوکیو تسودا ، مارسلو داسکال و دیگر محققان به عنوان “استعمار ذهن” یا “استعمار آگاهی” توصیف شده است و منشاء این صداهای دلسرد کننده در مورد کارآمدی تحریم اقتصادی به عنوان وسیله رهایی را توضیح می دهد. به این مسئله همچنین با احساس کمبود و حقارت برخی فلسطینی ها در هنگام مشاهده قابلیت های اسرائیل و احساس آنها در مورد اینکه دانش ، تجارت ، محصولات و سیستم های اسرائیل بهتر از هر چیزی است که بتواند در فلسطین به دست آورد.
بنابراین ، این مقاله به دنبال تجزیه و رد پنج ادعای رایج در مورد تحریم (BDS) ، با آمار و حقایق اثبات شده است.
1.محصولات اسرائیلی از کیفیت بالاتری نسبت به فلسطینی برخوردار است.
اول از همه ، بررسی محصولات اسرائیلی در چارچوب استعمار بسیار مهم است. این محصولات در سرزمین های سرقت شده فلسطین تولید می شود و سود آن در شهرک سازی ، توسعه زیرساخت ها و پروژه های یهودی سازی ایجاد شده در این کشور میباشد. علاوه بر این ، بسیاری از شرکتها مستقیماً از ساختار نظامی اسرائیل به بهانه “مسئولیت اجتماعی” حمایت می کنند. “Tnuva” ، شرکت لبنیات اسرائیلی ، نمونه ای از این مورد است. این شرکت محصولات لبنی خود را در اختیار واحدهای ارتش اسرائیل قرار می دهد و مراکز آموزشی برای آنها ایجاد می کند. این سازمان در سال 1995 واحدهای ارتش اسرائیل Egoz و Yael را پذیرفت و نیازهای واحد Shaldag ، واحد کماندوی نیروی هوایی را در سال 2013 تأمین کرد.
اقتصاد اسرائیل یک عنصر اساسی در سیستم استعمار نشینان و اشغالگران است.
مصرف کنندگانی که محصول مشابهی را در بازارهای فلسطین و اسرائیل امتحان کرده اند به تفاوت بین این دو اشاره کرده اند ، زیرا محصولات فلسطینی ها کیفیت پایین تری دارند. یکی از کارکنان فلسطینی در یک شرکت اسرائیلی متوجه وجود خط تولید جداگانه فلسطینی شد که تحت مراقبت بهداشتی قرار نگرفته بود. لازم به ذکر است که گاهی اوقات محصول فلسطینی حتی قبل از امتحان آن از صلاحیت کمتری نسبت به رقیب اسرائیلی خود برخوردار است. باید درک کرد که این احساس بی کفایتی که گاهی فلسطینی ها دارند ناشی از ذهنیت استعماری اشغالگر است که او را مجبور می کند خود را فاقد صلاحیت و شکست داخلی بداند.
2. تحریم های فردی بر اقتصاد اسرائیل تأثیر نخواهد گذاشت
هر مشارکت فردی در تحریم تفاوت ایجاد می کند. بسیاری از کمپین های تحریم داخلی و بین المللی قبلی ثابت کردند که اقدامات انباشته فردی منجر به اقدامات دسته جمعی کمی و کیفی خواهد شد. بر اساس گزارش کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) ، بین سال های 2013 تا 2014 ، واردات فلسطین از شرکت های اسرائیلی به دلیل کمپین های تحریم اسرائیل با کاهش 24 درصدی مواجه بوده است. محمود نواجا ، هماهنگ کننده عمومی BDS در مصاحبه خود توضیح می دهد که چگونه استقامت مصرف کنندگان فلسطینی برای تحریم 10 درصد از محصولات اسرائیلی خود ، 70000 فرصت شغلی برای جوانان فارغ التحصیل بیکار آنها را نجات می دهد. ناواجا تصریح می کند که بازار فلسطین در کرانه باختری پس از بازار ایالات متحده دومین مصرف کننده صادراتی محصولات اسرائیلی است و میزان صادرات آن سالانه بیش از 4.400.000.000 دلار است. بر این اساس ، اگر فلسطینی ها به تحریم محصولات اسرائیلی ادامه دهند ، شرکت ها آسیب می بینند و مجبور می شوند تولید خود را کاهش دهند. این امر به نوبه خود کارخانه های فلسطینی را قادر می سازد تا مقادیر بیشتری برای برآوردن نیازهای بازار فلسطین تولید کنند. به دلیل ضرورت تولید بیشتر ، فرصت بیشتری برای کار بیشتر فلسطینی ها فراهم می شود و کارخانه ها برای حفظ و توسعه کیفیت محصولات خود به چالش کشیده می شوند.
3. فلسطینی ها نمی توانند از برخورد با نهادهای اسرائیلی فرار کنند
از یک سو ، فلسطینی ها مانند دیگر کشورهایی که در جهان تحت استعمار سیستم های استعماری بودند ، مجبور به ایجاد رابطه ای اجباری با اشغالگران می شوند ، مانند استفاده از بیمارستان ها ، دانشگاه ها و بنادر یا تجارت با ارز آن کشور. با این حال ، از سوی دیگر ، آنها هنوز تصمیم گیرنده در مورد مصارف خانگی هستند که جایگزین فلسطینی دارد. انتخاب اولویت بندی محصول اسرائیلی در زمان وجود کالای فلسطینی چیزی است که یک عادی سازی داوطلبانه محسوب می شود و فلسطینی ها باید از آن آگاه باشند. تحریم اقتصادی می تواند اولین گام به سوی آزادی فلسطینیان باشد. در حالی که اسرائیل سرزمین و حق مردم آن را اشغال کرده است ، فلسطینی ها هنوز قادر به تصمیم گیری و ایجاد استقلال خود هستند.
4. محصولات فلسطینی گران هستند
به طور کلی این واقعیت وجود دارد که محصولات فلسطینی از نظر قیمت گرانتر از رقبای اسرائیلی هستند. با این حال ، مهم است که به این تفاوت قیمت به عنوان نتیجه تسلط بر اشغال و سیاست های انحصاری صنایع نگاه کنیم. اسرائیل قصد دارد بازار فلسطین را از بین ببرد و آن را به یک مصرف کننده وابسته تبدیل کند تا به بک تولید کننده مستقل. هنگامی که یک کسب و کار بزرگ حجم فعالیت و تولید بالایی دارد ، هزینه واحد تولید آن کاهش می یابد و قیمت های رقابتی کمتری را رقم می زند. این به نوبه خود منجر به تقاضای بیشتر برای محصول می شود و افزایش تولید آن باعث کاهش بیشتر قیمت می شود. اسرائیل فلسطینی ها را وارد یک زنجیره تولید می کند که فکر می کنند به آن نیاز دارند. فلسطینیان قدرت خریدی دارند که می تواند ضرر بزرگی برای بازار اسرائیل ایجاد کند و به توسعه بازار و اقتصاد فلسطین کمک کند.
به دنبال این مساله، تداوم تسلیم فلسطینیان به زنجیره تولید اسرائیل ، رقابت محصولات فلسطینی با قیمت اسرائیل را دشوارتر می کند. تنها پس از حمایت از محصول محلی فلسطینی است که تقاضا برای آن بیشتر می شود و قیمت ها کاهش می یابد و با اشغالگران رقابت می کند. در سال 48 حدود دو میلیون فلسطینی در سرزمین های اشغالی و بیش از 350 هزار فلسطینی در اورشلیم ، علاوه بر فلسطینیان در غزه و کرانه باختری وجود دارند.
5. مشارکت من تغییری ایجاد نمی کند و فقط حرفه من را تهدید می کند
اسرائیل مدتهاست که تلاش کرده است فلسطینیان را مجبور به تلاش برای زندگی ، زنده ماندن و فراموش کردن آزادی ملی خود کند. کارکنان فلسطینی در بخشهای اسرائیلی همیشه بی اهمیتی خود را در اقتصاد اسرائیل فرض کرده و از تهدیدهای مداوم اخراج از کار رنج می برند. با این حال ، رویدادهای سیاسی اخیر در فلسطین خلاف این را ثابت کرد و به ما اطمینان داد که نیروی کار فلسطینی ستون فقرات اقتصاد اسرائیل است. “اعتصاب کرامت” در تاریخ 18 مه سال 2021 در فلسطین بزرگترین اعتصاب در نوع خود از زمان حمله معروف فلسطینیان در سال 1936 بود . “اعتصاب کرامت” توانست قدرت چشمگیر کارگران فلسطینی را نشان دهد ، زمانی که همه متحد و متعهد به اعتصاب ملی بودند، این اعتصاب یک روزه به بخش ساخت و ساز خسارت قابل توجهی وارد کرد که 130 میلیارد ILS برآورد شده است. اعتصاب عزت نیز که توسط مردم سازماندهی شده بود نیز ثابت کرد که وقتی کارگران فلسطینی متحد و سازماندهی شده باشند، اعتصابات و تحریم ها می تواند منجر به حداکثر شدن اختلال اقتصادی اسرائیل شود.
بر این اساس ، ادامه این حمایت از کارگران به ما این امکان را می دهد که به برچیدن سیستم های اسرائیلی که کاملاً مبتنی بر دستکاری و استثمار کارگران فلسطینی است ، امیدوار باشیم. علاوه بر این ، یک مکانیسم مستقیم برای توانمندسازی نیروی کار فلسطین و ایجاد خودمختاری اقتصاد فلسطین ایجاد می کند.
https://mondoweiss.net/2021/07/the-challenge-and-opportunity-of-boycott-campaigns-in-the-occupied-lands-of-palestine