مقدمه
پایتخت امریکا ، میزبان نشست به اصطلاح سران کشورهای دموکراتیک بود، “نشست دموکراسی” با ابتکار رئیس جمهور آمریکا و با این هدف که برگزاریِ نشست دموکراسی می تواند وجهه یِ به اصطلاح رهبری آمریکا در جهان را احیا کند برگزار شد، از عنوان و مهمانان دعوت شده تا رهبری و میزبانی این نشست توسط ایالات متحده از ابتدای امر دارای چالش ها و پرسش های فراوانی بود، در این نوشتار سعی شده است که این ابهامات کمی بیشتر بررسی گردد.
دموکراسی آمریکایی
در هر طیف سیاسی که قرار بگیرید، و هر نظری که در مورد دموکراسی داشته باشید، نمیتوانید انکار کنید دموکراسی ایالات متحده اصطلاحا یک جای کارش میلنگد، همین چند ماه پیش، ایالات متحده برای چندمین سال متوالی، در مطالعه سالانه واحد اطلاعات اکونومیست درباره وضعیت دموکراسی، عنوان «دموکراسی معیوب» را دریافت کرد. [۱]
همچنین استفان والت، استاد دانشگاه هاروارد و نظریهپرداز آمریکایی در گزارشی برای پایگاه فارن پالیسی اعلام کرد آمریکا در جایگاهی نیست که نشست دموکراسی را رهبری کند.
او در ابتدای این گزارش نوشت: متأسفانه آمریکا در حال حاضر در جایگاهی نیست که بتواند چنین نشستی را رهبری کند. اکمونیست این کشور را در رده کشورهای دارای “دموکراسی معیوب” قرار داده است. همچنان یکی از دو حزب اصلی آمریکا نتایج انتخابات این کشور را نپذیرفته است و برخی از جمهوریخواهان حمله به کنگره این کشور را لاپوشانی میکنند. اگر در تلاش برای رهبری دموکراتیک باشیم، چنین مسائلی در تناقض با آن است.
او در ادامه افزود: علاوه بر تمام اینها، لیست کشورهایی که باید در این نشست شرکت کنند کاملاً خودسرانه و ناسازگار انتخاب شدهاند. من متوجه نمیشوم که چرا مجارستان با داشتن رتبهای بهتر در “فریدم هاوس” در این نشست دعوت نشده، اما جمهوری کنگو که رتبه پایینی دارد در لیست شرکتکنندگان قرار دارد.
بهترین راه برای التیام بیماری های ایالات متحده ارائه نتایج واقعی به رای دهندگان است، و بهترین راه برای جذاب کردن دموکراسی برای شهروندان در جاهای دیگر است و آنها را تشویق می کند که چیزی مشابه برای خود بخواهند.
اگر دولت بایدن نتواند در ایالات متحده به درستی عمل کند – و حزب جمهوری خواه قبلاً نشان داده است که تمام تلاش خود را برای جلوگیری از بهبود وضعیت آمریکایی ها انجام می دهد- در این صورت او یک رئیس جمهور یک دوره ای خواهد بود و ممکن است ترامپ یا یکی از گوش به فرمانهای جایگزین او شود. اگر این اتفاق بیفتد، تلاش برای احیای دموکراسی به شدت متوقف خواهد شد و ما به این اجلاس به عنوان یک اتلاف وقت نگاه خواهیم کرد.
والت در انتهای یادداشت خود، هدف اصلی ایالات متحده برای انجام چنین حرکتی را چالش با چین میداند و اظهار میکند که تاکید بر دموکراسی ممکن است بهترین راه برای مقابله با آن نباشد. [۲]
حمایت از رژیمهای اقتدارگرا،دیکتاتوری علیه بشریت
بدون تردید حمایت بی وقفه و آشکار دولت آمریکا از پادشاهی عربستان و همچنین “عبدالفتاح السیسی” رئیس جمهور مصر، نمودی عینی از رویه های ضددموکراتیک واشنگتن است.
طرفداران دموکراسی آمریکایی و ایالات متحده باید به این سوال اساسی پاسخ دهند که چرا واشنگتن به صورت گسترده از بسیاری از رژیمهای دیکتاتوری در جهان حمایت می کند و بقیه کشورهایی را نیز که با آن هم سو نباشند، به راحتی تحریم کرده و هدفِ اقدامات تنبیهی قرار می دهد؟
اما دشوار است که واشنگتن بتواند برای سوالاتی که مطرح شد، پاسخی پیدا کند.به این دلیل که بخش عمده سیاست امریکا مبتنی بر تعامل و همکاری با نظام های فراگیر و استوار بر شخصیت ها و با کشورها و نظامی هایی است که از حداقل ملاک های دموکراسی که خود واشنگتن آنرا وضع کرده و کشورهای دیگر را بر اساس آن ارزیابی می کند، محرومند.
مرکزِ سیاست بین المللی می گوید که “ایالات متحده آمریکا فعالانه از 74 درصد از دولت های غیردموکراتیک جهان، حمایتِ سنگین نظامی می کند”. تقریبا تمامی کشورهای غیرهمسو در عرصه بین المللی نیز هدف تحریم های شدید این کشور قرار می گیرند. این عملکرد، به صورت زیادی ضربه ای سنگین به جامعه مدنی، حقوق بشر، و جنش های دموکراتیک در اقصی نقاط جهان است. [۳]
نژادپرستی در کشور مدعی جهانی دموکراسی
نژادپرستی و نادیده گرفتن حقوق بیشتر از 12 درصد از مردم یعنی سیاهان قطعا نمیتواند فاکتور ایده آلی برای مدعی رهبری دموکراسی در جهان باشد، در ایالات متحده به صورت سازمان یافته تبعیض علیه بخش قابل توجهی از جمعیت صورت میگیرد که در ادامه چند مورد شرح داده میشود.
- سیاه پوستان و منع برخورداری از مطبوعات آزاد در ایالات متحده: از میان ۲۵ روزنامه مهم و اثرگذار ایالات متحده در هیچکدام نامی از سیاه پوستان (به عنوان رئیس) دیده نمی شود. تنها مجوز فعالیت سیاهان در زمینه های مطبوعاتی و رسانه ای، مجوز چاپ چند هفته نامه و ماهنامه آن هم در سطوح محلی و نهایتا شهری می باشد. از زمان ریاست جمهوری ترامپ هیچگونه اعطای مجوزی برای فعالیت های رسانه ای و به ویژه ای مطبوعاتی در سطوح ایالتی برای سیاهان صادر نگردیده است. [۴]
- سیاست های گسترده تحقیر هویت سیاه پوستان: در این خصوص نیز بایستی اذعان داشت ادبیات سیاسی در قبال سیاهپوستان بسیار تحقیر آمیز و مبتنی بر تخریب شخصیتی و حتی نژادی آنان است. به عنوان مثال، ترامپ واژه «برده سیاه» را در بسیاری از موارد عليه سياهان به کار می برد. [۵]
اوج سیاست حقارت آمیز ترامپ علیه سیاه پوستان در جشن ژانویه بوده است که در توییتی ابراز داشت: «چرا اتباع این کشورهای اراذل که از چاه های کثافت برخواسته اند به سمت ما می آیند؟!… ما چه نیازی به اتباع سیاه پوست آفریقایی داریم؟ . ما باید از اتباع کشورهایی همچون نروژ استقبال کنیم » [۶] - بیش از یک سوم سفید پوستان دارای تحصیلات عالیه نظام آموزشی و دانشگاه می باشند این در حالی است که سیاه پوستان در حدود ۱۷ درصد دارای تحصیلات عالیه اند. از طرفی، درخواست بیش از ۶۸ درصد از سیاه پوستان برای ورود به دانشگاه جهت تحصیل در رشته های دانشگاهی رد میشود، اوج سیاست های تبعیض آمیز در خصوص نظام تحصیلاتی برای سیاه پوستان مسئله برخورد با دانش آموزان و دانشجویان سیاه پوست بوده است به نحوی که بیش از یک سوم اخراجی ها از مدارس و دانشگاه های ایالات متحده مختص سیاه پوستان است. [۷]
- مرگ و میر وسیع نوزادان سیاه پوست آمریکایی: بر اساس آمار جمعیت ملی ایالات متحده در ژانویه ۲۰۲۰، از هر هزار نوزاد سیاه پوست متولد شده، حدودا ۱۴ درصد به دلیل فقر والدین و کمبود مایحتاج، می میرند، این آمار بیش از دو برابر مشابه نوزادان سفید پوست می باشد. در همین بازه زمانی، تهديدات بالقوه والدین سیاه پوست بیش از چهار برابر والیدن سفید بوده است. [۸]
- حق رای: در انتخابات سال گذشته بیشتر دو ملیون و سیصدهزار نفر از سیاه پوستان آمریکایی حق رای نداشتند.
- بی خانمانی وسیع سیاه پوستان: از دیگر چالش های اجتماعی مهم سیاهان در ایالات متحده مسئله عدم تعلق وام خرید مسکن به آنان است. در حال حاضر دولت فدرال هیچگونه وام دولتی به سیاهان برای خرید مسکن نمی دهد، این در حالی است که ۷۵ درصد سفیدپوستان آمریکایی در سه ماهه نخست سال ۲۰۲۰ مالک خانه هایشان بوده اند اما همین رقم برای سیاه پوستان زیر ۳۸ درصد بوده است. [۹]
نتیجه گیری
آنگونه که ریچارد هاس، رییس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا میگوید، بعد از اشغال کنگره، «بعید است کسی در جهان دیگر به همان شکل ما را ببیند، احترام بگذارد، بترسد یا به ما وابسته باشد. به طور حتم اگر عصر پسا آمریکا تاریخی داشته باشد، مطمئنا ازچهارشنبه ششم ژانویه آغاز شده است».
تمام این نشانهها کافی است که باور کنیم دموکراسی آمریکا جامه بیاعتباری نزد کشورهای جهان بر تن کرده و این تلاشها در افکار عمومی دنیا تاثیر قابل توجهی نخواهد داشت، حتی اگر تمام رسانههای جمعی برای رسیدن به هدف مطلوب واشنگتن دستبه کار شوند.
[۱] economist.com ،Democracy Index -2021 2020
[۲] https://foreignpolicy.com/2021/12/08/bidens-democracy-summit-could-backfire/
[۳] Daniel L. Davis, “America’sAlliance with NATO Needs to Change,” National Interest, September 9, 2020
[۴] Strang, S, (2020), God, Trump, and the 2020 Election: Why He Must Win and What's at Stake for Christians if He Loses, Chicago: Frontline
[۵] Towler, C. (2017), Reactionary Politics and African AmericanCountermovement-mobilization, Paper presented to American Political Science Association Annual Conference, San Francisco, CA, September 1.
[۶] Villeneuve, M. (2018), Report: Trump commission did not find widespread voter fraud, Associated Press, August 3.[۷] Feagin, J. (2020). Racist America: Roots, current realities, and future reparations, London: Routledge.
[۸] Strang, S. (2020b), God, Trump, and COVID-19: How the Pandemic Is Affecting Christians, the World, and America's 2020 Election, Chicago: Frontline
[۹] Mark, M, (2020), 25 simple charts to show friends and family who aren't convinced racism is still a problem in America, New York: The Business Insider.